روزی به نام راویان
17 مرداد که از راه می رسد نام افرادی به میان می آید که تمام طول سال را برای دیگران و حل مشکلاتشان دست به قلم می شوند همان هایی که در این دریای شایعات به دنبال حقیقت وبازگوکردن آن هستند، خبرنگارانی که در طول سال کمترکسی به یادشان هست و سراغشان را می گیرد.
خبرنگاران همان هایی هستند که می نویسند تا مرهمی شوند بر زخم های مردم مظلوم استانشان، همان هایی که بارها در این استان از قصه تکراری لغو پروازها تا درد مردم مرزنشینان استان نوشتند تا شاید گره ای از مشکل کسی گشوده شود.
نامشان خبرنگار است، خبرنگار بودن تنها یک شغل نیست. رسالتی است با مسئولیت سنگین، رسالتی که ممکن است حتی برایش پاداشی هم در نظر گرفته نشود.
ما خبرنگاریم؛ شغل مان تنها نوشتن نیست، وظیفه مان امروز نگهبانی از حقیقت است پیش از آنکه چیزی بنویسیم و قلم در دست بگیریم، با وجدان مان روبه رو می شویم.
از خودمان بارها پرسیده ایم آیا آنچه می نویسم، حقیقت است؟ آیا امروز صدای درست را منعکس می‌کنم؟ آیا سکوت من، اینجا در این لحظه خیانت نیست؟
در این راه، گاهی خسته‌ایم، گاهی نادیده گرفته می شویم، اما وجدانمان اجازه نمی دهد دروغ را روایت کنیم، یا حقیقت را نادیده بگیریم.
همان زمانی که حق مردم به میان می آیید، همان زمانی که واسطه ای می شویم بین مردم و مسئولین واگر نتوانیم رسالتمان را به درستی انجام دهیم از اینکه نتوانسته ایم مشکلی را حل کنیم و یا پاسخی برای سوال های مردم از مسوولین که گاها پاسخگویمان هم نیستند دریافت کنیم باید در پایان شب با وجدانی آزرده و خسته سر بالین بگذاریم.
۱۷ مرداد روزخبرنگارانی است است که پای عهده باخودشان و وجدان بیدارشان ایستاده اند.
این روز را باید تبریک گفت به همه آن هایی که هنوز با وجدان بیدارشان کار می کنند. همان هایی که وقتی قلم به دست می شوند همیشه میان منفعت خود و مردم ، مردم را انتخاب می کنند و تنها قلمشان را برای خدمت به مردم و استان خود در دست می گیرند.